ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΚΑΚΟΛΟΓΙΑ ,π.Δαμιανού

Όταν βλέπεις κάποιον να μην κάνει κάτι το οποίον δεν είναι σωστό κατά την γνώμη μας ή δεν το κάνει όπως εμείς θέλουμε, υπάρχει μια εσωτερική αντίδραση πού κακολογούμε τη πράξη του. Εδώ χρειάζεται σωφροσύνη και υπομονή για να προληφθεί οποιοσδήποτε θυμός ή έντονη αντίδραση από μέρους μας. Η ταπείνωση θα πει και εγώ κάνω αρκετά λάθη στη ζωή μου και σιωπά χωρίς να κακολογήσει την πράξη διότι θεωρεί τον εαυτό του χειρότερο από τον άλλον αλλά και αν ακόμα το πει εσωτερικά θα δικαιολογήσει αργότερα τη πράξη αυτή ότι κανείς δεν είναι τέλειος και ρίχνοντας στον εαυτό του ότι η κατάκριση και η υπερηφάνεια συμπορεύονται στη κακολογία του άλλου προσώπου. Αλλά η αδυναμία του ανθρώπου ρίχνει πολλά σφάλματα στον άλλον για να καλύψει δικά του λάθη η αμαρτίες του. Μόνο, όταν ζητήσει την γνώμη μας πρέπει να πούμε το σωστό για την λανθασμένη πράξη του. Διότι η κατάκριση οδηγεί στην περιαυτολόγηση και καταστρέφει το ταπεινό φρόνημα πού πρέπει να έχουμε ως χριστιανοί. Οι σκέψεις καλό είναι να στρέφονται στο Θεό και να τον παρακαλούμε να βελτιώσει τον χαρακτήρα και να μην δίνουμε σημασία τι κάνουν οι άλλοι, αλλά τι κάνουμε εμείς για να καλυτερεύσουμε την χριστιανική ζωή μας. Είναι πολύ σημαντικό να ελέγχουμε τη σκέψη και να έχουμε καλόκαρδες σκέψεις για τούς άλλους ανθρώπους. Η καχυποψία και η αμφιβολία εμφωλεύει πολύ εύκολα στη ψυχή του ανθρώπου. Μόνο μια καρδιά πού ξέρει να αγαπά δεν βλέπει εύκολα το κακό στον άλλον αλλά στον εαυτό του και προσπαθεί να βελτιωθεί εσωτερικά με τις αρετές του Θεού και ιδιαίτερα με την αρετή της συγνώμης. “Και αν κάποτε συμβεί και δει κανείς τον αδελφό του ν’ αμαρτάνει, ούτε να τον αποστραφεί και να σιωπήσει και να τον αφήσει να καταστραφεί, ούτε πάλι να τον βρίσει και να τον καταλαλήσει, αλλά με συμπάθεια και φόβο Θεού ν’ αναφέρει το γεγονός σε κάποιον πού είναι σε θέση να τον διορθώσει, η να του μιλήσει ο ίδιος με αγάπη και ταπείνωση λέγοντας «Συγχώρεσέ με, αδελφέ μου, γιατί σαν άνθρωπος πού δεν έχω μάθει να βλέπω τα χάλια μου, παρατηρώ ότι ίσως δεν κάνουμε καλά αυτό εδώ το πράγμα”

“Μην κρίνετε ίνα μη κριθείτε εν ω γαρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καλί εν ω μέτρω μετρειτε μετρηθήσεται υμιν” (Ματθ. 7, 1-2).

“αναπολόγητος ει, ω άνθρωπε, πας ο κρίνων εν ω γαρ κρίνεις τον έτερον, σεαυτόν κατακρίνεις τα γαρ αυτά πράσσεις ο κρίνων” (Ρωμ. 2, 1).

«Τι βλέπεις το κάρφος το εν τω οφθαλμω του αδελφού σου, την δε εν τω σω οφθαλμω δοκόν ου κατανοείς;» (Ματθ. 7, 3).