ΕΥΣΠΛΑΓΧΝΙΑ
῾Ο πόνος ταπεινώνει τόν ἀνθρωπο καί ἀναζητᾶ βοήθεια. Μέσα στή λύπη τοῦ ἄλλου φαίνονται τά δικά μας αἰσθήματα. Πόσο ἀγαποῦμε; Πόσο αἰσθανόμαστε τό πόνο τῆς καρδιᾶς του; ῾Η συμπόνοια καί ἡ στοργή ἐνισχύουν τή θλιμμένη ψυχή νά προχωρᾶ στή ζωή μέ ε᾿λπίδα καί πίστη. ῾Ο Κύριος λέγει στή πονεμένη μητέρα · Μή κλαῖε’’ καί ἀπλώνει τό θεῖο χέρι του στό φέρετρο καί ἀνασταίνει τό παιδί της, λέγοντας· Νεανίσκε, σοῦ λέγω, ἐγέρθητι’’. ῾Η εὐσπλαγχνία καί ἡ ἀγάπη πρός τή μητέρα δέν παραμένει στόν παρηγορητικό λόγο· μή κλαῖε’’ ἀλλά προχωρεῖ στήν ἀνάστασή του.
Σ’ ὅλους μας εἶναι δυνατόν ὁ στοργικός λόγος δείχνοντας τή διάθεση τῆς καρδιᾶς μας γιά περισσότερη ἀγάπη καί καλωσύνη. Μιά καρδιά πού ἀγαπᾶ ἀληθινά δίνει πολλά χωρίς νά ὑπολογίζει τίποτα. Δέν ζητᾶ τό κέρδος ἀλλά τό δόσιμο. ῞Οταν ἡ καρδιά εἶναι εὐσπλαγχνική , εἶναι γεμάτη συμπόνοια, κατανόηση, ὑπομονή, ταπείνωση καί ἀγάπη. ῾Η καρδιά πού ἀγαπᾶ δέν εἶναι ἐγωϊστική ἀλλά ταπεινή.
῾Ο Κύριος ἅπλωσε τό χέρι Του καί ἔκανε τό θαῦμα Του. ῎Ας ἀπλώσουμε καί ἐμεῖς τό χέρι μας στόν πλησίον μας χωρίς νά ἐξετάζουμε ποιός εἶναι καί τί κάνει, μέ ταπεινό φρόνημα καί χωρίς ἐξέταση τῆς ζωῆς του. Νά εἴμαστε διακριτικοί στή ζωή τῶν ἄλλων, ὅπως ὁ Κύριος στή μητέρα τοῦ εὐαγγελίου, χωρίς νά τήν ρωτήσει ἄν πιστεύει στό Θεό. Εἶναι μεγάλο ν’ ἀγαπᾶς χωρίς δικαιώματα ἐπί τοῦ ἄλλου. Εἶναι ἄξιο νά βοηθεῖς χωρίς ὑποκρισία καί συμφέρον. Εἶναι θαυμαστό νά εὐσπλαγχνίζεσαι τόν ἄλλον μέ δάκρυα στά μάτια χωρίς νά ἐλπίζεις τίποτα παρά μόνο τή χαρά τοῦ ἄλλου. ῞Οταν τό δόσιμο μας γίνει μιά προσευχή, μιά θυσία, μιά προσφορά καρδιᾶς ἀνόθευτη τότε γινόμαστε ἀληθινοί ἄνθρωποι, ἀληθινοί χριστιανοί. ῞Οπως ὁ καλός Σαμαρείτης πού ἔτρεξε μέ θυσία καί ἀγάπη νά βοηθήσει τόν πληγωμένο πλησίον του ἀδιαφορῶντας ποιός εἶναι ἀλλά ζητοῦσε μόνο τό πῶς νά θεραπευθεῖ ἀπό τίς πληγές τοῦ σώματος του.
Εἶναι σημαντικό νά δίνουμε μέ τήν καρδιά μας χωρίς νά ὑστεροῦμε σέ τίποτα ἀπό τόν καλό Σαμαρείτη. Εὔκολα μποροῦμε νά δώσουμε σ’ ἕνα φτωχό ἀλλά πόσο δύσκολο νά δίνουμε μέ τήν καρδιά μας, δείχνοντας τήν ὁλόθερμη ἀγάπη μας, τήν συμπόνοια μας, τό ἐνδιαφέρον μας γιά νά δώσουμε θάρρος στόν θλιμμένο, στόν ἄρρωστο, στό μοναχικό ἄνθρωπο.
᾿Αλλά σήμερα ἡ καρδιά τοῦ ἀνθρώπου εἶναι παγωμένη ἀπό αἰσθήματα καί λειτουργεῖ ἐγωκεντρικά. ᾿Αγαπᾶ ὅτι τοῦ ἀρέσει. Δίνεται ἐκεῖ πού ἱκανοποιεῖ τίς ἐπιθυμίες του. ῾Η σκληρότητα τοῦ λόγου καταστρέφει τίς σχέσεις μέ τούς ἄλλους ἀνθρώπους. Τό συναίσθημα νεκρώνεται μπροστά στίς ἀπαιτήσεις τῆς ζωῆς. ῾Η ἀγάπη δέν εἶναι θερμή ἀλλά ὑποκριτική. Σήμερα κυριαρχεῖ στίς ἀνθρώπινες σχέσεις τό ψέμα, ἡ ὑποκρισία καί ἡ ὑπουλότητα. Δέν θυσιάζεται εὔκολα γιά τόν ἄλλον ἀλλά δίνει μόνο γιά νά πάρει. ῎Αν καί πολλοί ἀγαποῦν τούς ἄλλους δέν δείχνουν τήν ἀγάπη μας στούς οἰκεῖους τους. Οἱ συζυγικές σχέσεις μολύνονται ἀπό τήν ἀδιαφορία, τήν ἀνευθυνότητα καί τήν παγερότητα τῶν δικῶν τους ἀπόψεων. ῾Η ἀνειλικρίνεια θανατώνει τήν ἀμοιβαία ἀγάπη μεταξύ τους. ῾Η εὐσπλαγχνία στό πόνο τοῦ ἄλλου εὔκολα χάνεται στή προβολή τῶν πολλῶν προσωπικῶν προβλημάτων πού διαρρυγνύονται οἱ σχέσεις μεταξύ τους.
Πόσο εὔκολα γινόμαστε σκληροί μέ τούς ἄλλους διότι δέν μποροῦμε νά ξεφύγουμε ἀπό τά δικά μας πάθη καί ἀδυναμίες μας. Εἴμαστε ἀνίκανοι νά βοηθήσουμε τούς ἄλλους διότι βοηθοῦμε κατάλληλα τόν ἑαυτό μας. Χρειάζεται ταπείνωση γιά νά δείξουμε τήν εὐσπλαγχνία τῆς καρδιᾶς μας στόν πλησίον μας. Δε’ν πονᾶμε εὔκολα στό πόνο τοῦ ἄλλου ἀλλά τόν προσπερνοῦμε μέ ἀδιαφορία μένοντας στά δικά μας προβλήματα. ῾Ο πόνος τοῦ ἄλλου δέν γίνεται δικός μας πόνος διότι δέν νιώθουμε τόν ἄλλον, δέν συναισθανόμαστε τίς θλίψεις τῆς ψυχῆς του. ῾Ο Κύριος αἰσθάνεται τό πόνο τῆς θλιμμένης μητέρας γιά τό θάνατο τοῦ παιδιοῦ της καί τῆς λέγει · μή κλαῖε’’. ῾Η εὐσπλαγχνική καρδιά του ἀνασταίνει τό παιδί της γιά νά τῆς χαρίσει τή χαρά. Μιά πράξη ἀγάπης καί εὐσπλαγχνίας πού δίνει ἐλπίδα. Πόσο ἀνάγκη ἔχει τήν καρδιακή ἀγάπη ὁ πονεμένος, ὁ ἀσθενής, ἡ χήρα, τό ὀρφανό, ὀ μοναχικός νέος!
Νά ἀγαπᾶμε τόν ἄλλον μέ εἰλικρινῆ ἀγάπη καί ὄχι ἀπό ὑποχρέωση. Νά ἀγαπᾶμε ἀληθινά καί ὄχι ὑποκριτικά. Νά ἀγαπᾶμε μέ τήν καρδιά μας, μέ τήν ψυχή μας χωρίς καμμιά ἐπίδειξη τοῦ ἑαυτοῦ μας. Προσέχετε τήν ἐλεημοσύνη ὑμῶν μή ποιεῖν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων πρός τό θεαθῆναι αὐτοῖς’’ (Ματθ. στ,1).
Εἶναι σημαντικό νά ἐξετάζουμε τόν ἑαυτό μας πῶς δίνουμε τήν ε᾿λεημοσύνη μας, μιά προσφορά μας ἤ ἑνα καλό λόγο. ῎Αν δέν δώσουμε πρῶτα τήν καρδιά μας, τήν εὐγένεια τῆς ψυχῆς μας δέν ἀξίζει τέτοια προσφορά. Νά δίνουμε μέ προσευχή καί ἀγάπη καρδιᾶς. Νά δίνουμε μέ διάθεση εὐσπλαγχνίας πρόθυμα καί εὐγενικά.
